တစ္ခါတေလ တေယာက္တည္းပဲ ေကာင္းပါတယ္

တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေကာင္းပါတယ္

************

ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ကတရာ းက်င့္ဘက္သူငယ္ခ်င္းရဟန္းႏွစ္ပါးရွိပါတယ္။ တရားက်င့္ျပီး နတ္ျပည္မွာျဖစ္ရပါတယ္။ တစ္ခါနတ္ျပည္ကစုေတေတာ့ တစ္ပါးကဘုရင့္သားျဖစ္ျပီး၊တစ္ပါးက ပုေရာဟိတ္ရဲ့သားျဖစ္ရပါတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ပုေရာဟိတ္သားကဘုရ င့္သားကုိသူငယ္ခ်င္းတခ်ိန္မွာ သင္ကဘုရင္ျဖစ္ျပီးငါက ပုေရာဟိတ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ ငါတုိ႔ပညာတတ္မွျဖစ္မယ္ဆုိျ ပီးသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ပညာသင္ဖုိ႔ျမိဳ႔ရြာေတြကုိထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ရြာတစ္ရြာေရာက္ေတာ့ ပေစၥကဗုဒၶေတြကုိရြာသူ ရြာသားေတြကဆြမ္းေလာင္းေနတာေတြ ေနရာထုိင္ခင္းေပးေနတာေတြအရုိအေသ ျပဳေနတာေတြကုိေတြ႔ျပီးအရွင္ျမတ္ေတြဟာ အတတ္ပညာတစ္ခုခုကုိ တတ္လုိ႔လူေတြကအရုိအေသျပဳေနၾကတာပဲလုိ႔ေတြ းၿပီးပညာသင္ေပးဖုိ႔ပေစၥကဗုဒၶေတြကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ဒီေတာ့ပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္ ေတြက ရဟန္းအတတ္ပညာကုိ ရဟန္းျပဳမွသင္ေပးမယ္ေျပာလု ိ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရဟန္းျပဳၾကပါတယ္။

ပေစၥကဗုဒၶေတြကလည္းသကၤန္းဝတ္ပုံ၊ေနပုံထုိင္ပုံ၊ တရားအားထုတ္ပုံစသည္ေတြကုိသင္ေပးရင္း ဒီတရားေတြကုိတစ္ပါးတည္းေနျပီးအားထ ုတ္ရတယ္ လုိ႔ေျပာၿပီးတရားအားထုတ္ဖုိ႔ သစ္ရြက္မုိးတဲ့ သစ္သားေက်ာင္းေလးေတြ တစ္ေက်ာင္းစီေပးလုိက္ပါတယ္။

ပုေရာဟိတ္ရဲ့သားက ေက်ာင္းေလးထဲမွာတရားစအားထုတ ္တာနဲ႔သမာဓိတန္းရပါတယ္။ ဘုရင့္သားကေတာ့တစ္ပါးစီခြဲေနရလုိ႔ပ်င္းတဲ့ စိတ္ေတြဝင္လာပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းဆီသြားလည္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းကလက္ခံပါေ သးတယ္။ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီမင္းသားရဟန္းအၿမဲလာေနရင္သူလည္း တရားအားထုတ္မႈပ်က္တယ္။ငါလည္ းတရားအားထုတ္မႈပ်က္တယ္ လုိ႔ေတြးၿပီး ေနထုိင္ရာေက်ာင္းကေန တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြါလုိက္ပါတယ္၊ၿပီးေတာ့ေတာထဲ သြားအားထုတ္ပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မင္းသားရဟန္းေရာက္လာေတာ့ ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းကုိမေတြ႕တာနဲ႔ ေၾသာ္...ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းကေတာင္ ငါလုိမင္းသားကုိမေတြ႔ခ်င္ေတာ့ပါလား လုိ႔ စဥ္းစားရင္းကုိယ့္စိတ္ကေလးကုိျပန္ေျပာပါတယ္။

အုိ...စိတ္၊သင္စိတ္ဟာရွက္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ၊ သင္စိတ္ဟာေလးႀကိမ္ေျမာက္အထိေတာင္ ဒီေက်ာင္းကုိ ငါ့ကုိပုိ႔ေပးတယ္၊ဒီတစ္ခါေတာ့ သင္စိတ္အလုိတုိင္းမလုိက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သင္စိတ္ကသာငါ့အလုိတုိင္းလုိက္ရေတာ့မယ္။

မင္းဟားရဟန္းဟာ ကုိယ့္စိ္တ္ကုိျပန္ေျပာျပီး ကုိယ့္ေက်ာင္းေလးဆီျပန္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့တစ္ပါးတည္းတရားကုိ ၾကိဳးႀကိဳးစားစားအားထုတ္လုိက္တာ ပေစၥကဗုဒၶ ျဖစ္သြားပါတယ္။ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ေတာ့ နႏၵမူေတာင္ကုိႂကြပါတယ္။ ပုေရာဟိတ္သားရဟန္းလည္းေတာထဲ မွာတစ္ပါးတည္းအားထုတ္လုိက္တာ ဘုရင့္သားနည္းတူ ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္သြားပါတယ္။ပေစၥကဗုဒၶျဖစ္ေတာ့ နႏၵမူေတာင္ကုိၾကြခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ပါးဆုံေတာ့ႏွစ္ပါးအတူ ဥဒါန္းစကားက်ဴးပါေတာ့တယ္။

ရင့္က်င့္တဲ့ပညာရွိတဲ့ဝီရိယရွိတဲ့ အတူတကြတရားက်င့္ဘက္ မိိတ္ေဆြေကာင္းကုိရခဲ့ရင္ အဲဒီမိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာေဘးရန္ေတြကုိပယ္ရွားၿပီး တရားက်င့္သင့္တယ္။ တကယ္လုိ႔မိတ္ေဆြေကာင္းကုိမရခဲ့ရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲတရားက်င့္သင့္တယ္။ (သုတၱနိပါတ္အ႒ကထာ၊ပတြဲ ၊ႏွာ- ၈၁)

တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာ တစ္ေယာက္တည္းပဲအားထုတ္သင့္တယ္ဆုိတာ သာဓကျပထားတဲ့ဝတၳဳေလးပါ။ၿမိဳ႕မွာေနေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ေတာထဲသြားၿပီး တစ္ပါးတည္းတရားအားထုတ္ဖုိ႔ဆ ုိတာမလြယ္ကူလွသလုိ၊အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႔အတူေနရတဲ့ မိသားစုရဲ့ စားဝတ္ေနေရးကုိေျဖရွင္းေပးေနရတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔လည္း တာထဲသြားျပီးတစ္ေယာက္တည္းတရ ားအားထုတ္ဖုိ႔ဆုိတာကလည္းေတြ းေတာင္မေတြးရဲတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီေတာ့ အိမ္မွာမိသားစုနဲ႔ေနရင္းပဲ တစ္ေယာက္တည္းတရားအားထုတ္တဲ့ နည္းကုိယူရေတာ့မွာပါ။

ဥပမာ-ဘုရားေရွ႕မွာတစ္ေယာက္တည္း နာရီဝက္ေလာက္ ႏွစ္သက္ရာကမၼ႒ာန္းတစ္ခုကုိ အားထုတ္ေနမယ္ ဆုိရင္တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။ ဒီလုိပါပဲ ရိပ္သာမွာသြားျပီးေယာဂီ ႏွစ္ရာသုံးရာနဲ႔အားထုတ္တဲ့အခါကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ သတိကပ္ အားထုတ္ေနရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။ ရိပ္သာမွာလူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ားကုိယ့္ျဖစ္ခုိက္ရုပ္၊နာမ္အေပၚ ကုိယ့္အမွတ္ကေလးနဲ႔ေနေနရင္တစ္ေယာက္တည္း အားထုတ္ေနေနတာပါပဲ။

ကုိယ့္မွာ မိသားစုေတြမိတ္ေဆြေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲရွိရွိကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ေနေနရင္ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ။ ဒါေတြကမိသားစု ရွိေနေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္း သီးျခားေနလုိ႔ရတဲ့နည္းေတြပါ။

အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲတစ္ေယာက္တည္းထုိင္ျပီး အားထုတ္ေနေပမယ့္ စိတ္ကမိသားစုဆီေရာက္သြားလုိက္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီေရာက္သြားလုိက္၊အလုပ္ဆီ ေရာက္သြားလုိက္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္တာမဟုတ္ဘဲ အေပါင္းအေဖာ္စုံညီစြာနဲ႔အားထုတ္ေနေတာ့တာပါ။

လူကသာဘုရားေရွ႕မွာ တစ္ေယာက္တည္း ထုိင္ေနတာစိတ္ကေတာ့အျပင္မွာပါ။ ဒါဆုိရင္တရားကမတက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။တခ်ဳိ႕မ်ား စိတ္ကဘယ္ေလာက္ထိ ထြက္သလဲဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေကာ္ဖီဆုိင္ထုိင္ မုန္႔ေတြစား စကားေတြေျပာေနလုိက္တာ အေတာ္ေလးၾကာမွ ငါ့စိတ္ေတြအျပင္ထြက္ေနပါလာ းဆုိၿပီးသိရပါေတာ့တယ္။ သိတာနဲ႔ေယာဂီအမ်ားစုက ပင္တုိင္အာရုံဆီ ခ်က္ခ်င္းျပန္ကပ္လုိက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။

ဝိပႆနာသေဘာတရားအရအဲဒီလုိမလုပ္ရပါဘူး။ စိတ္ထြက္တာကုိသိလုိက္တာနဲ႔ စိတ္ထြက္တယ္စိတ္ထြက္တယ္ လုိ႔ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ မွတ္လုိက္ရပါတယ္။ ၿပီးမွမူလပင္တုိင္အမွတ္ကုိျပန္မွတ္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲစိတ္ထြက္တာသိလုိက္တာနဲ႔ ပင္တုိင္အာရုံဆီျပန္ကပ္လုိက္ ျပန္ကပ္လုိက္လုပ္ေနရင္ ေယာဂီနဲ႔စိတ္ထြက္တာ နပန္းလုံးေနရေတာ့တာပါ။ စိတ္ထြက္တာကုိမွတ္တတ္တဲ့အက်င့္ေလးကုိလည္း အက်င့္လုပ္ထားရပါတယ္။ဒီေတာ့ ကုိယ့္အိမ္ကဘုရားခန္းေရွ႕မွာ တရားအားထုတ္ေနတာလည္း တစ္ေယာက္တည္းအားထုတ္ေနတာပါပဲ။

ရိပ္သာမွာက်ေတာ့ လူမ်ားတဲ့အတြက္ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္သတိကပ္ျပီးရႈမွတ္ေနရတဲ့အျပင္ အရွင္မဟာကစၥာယန ရဲ့ ၾသဝါဒေလးခ်က္ကုိလည္းလုိက္နာထားရပါတယ္။ အရွင္မဟာကစၥာယနဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဟာထားတဲ့တရားေတြကုိ အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီးေဟာျပတဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ဆုံးအေကာင္းဆုံးဧတဒဂ္ရထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ပါ။

စကၡဳမာ'ႆ ယထာအေႏၶာ၊ေသာတဝါ ဗဓိေရာယထာ။ ပညာဝါ'ႆယထာမူေဂါ၊ဗလဝါဒုဗၺေလာရိဝ။ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ေယာဂီဟာ -၁။မ်က္စိအျမင္ေကာင္းေပမယ့္ အကန္းလုိေနရပါတယ္။ ၂။နားအၾကားေကာင္းေပမယ့္ နားအပင္းလုိေနရပါတယ္။ ၃။စကားေျပာေကာင္းေပမယ့့္ အ.အလုိေနရပါတယ္။ ၄။အားအင္ရွိေပမယ့္ အားအင္နည္းသူလုိေနရပါတယ္။

*မ်က္စိအျမင္ေကာင္းသူပင္မျမင္ကန္းပမာ။ *နားအၾကားတြင္ေကာင္းသူပင္နားလွ်င္ပင္းပမာ။ *စကားေျပာတြင္ ေကာင္းသူပင္ အ.သြင္ဆြံ႔ပမာ။ *ျပည့္ဝအားအင္ရွိသူပင္အားအင္နည္းပမာ။ *ဤကဲ့သုိ႔ပင္ က်င့္ႏိုင္လွ်င္တရားျမင္မည္သာ။

အျပင္ေလာကမွာ မ်က္စိအျမင္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ အကန္းလုိပဲက်င့္ရပါမယ္။အကန္းလုိဆုိေတာ့ မ်က္စိကုိပိတ္ထားရမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္မၾကည့္ဘဲစႀကၤံၾကြတဲ့အခါ မ်က္စိကုိေလးေထာင္ပဲၾကည့္ရပါမယ္၊ စိတ္ကုိေတာ့လွမ္းေနတဲ့ေျခေထ ာက္ဆီကုိပုိ႔ထားရပါမယ္။

အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲအျပင္မွာေနတဲ့အတိုင္း ေဘးကုိၾကည့္လုိက္မယ္၊ ေရွ႕ကိုေက်ာ္ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေၾသာ္သူကအက်ႌအစိမ္းေရာင္ဝတ္ထားတယ္။ ဆံပင္အနီဆုိးထားတယ္ စသည္ျဖင့္အေတြးေတြ ဝင္ၿပီးသမာဓိကပ်က္သြားပါျပီ။တစ္ေယာ က္တည္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အမ်ားနဲ႔ေရာယွက္လုိက္တာပါ။

နားအပင္းဆုိတဲ့ေနရာမွာလည္း စိတ္ကအျပင္ကအသံေတြဆီမေရာက္ရပါဘူး။ အျပင္မွာေျပာေနတဲ့အသံေတြ ၾကားရတဲ့အသံေတြဆီစိတ္ကေရာက္ သြားရင္သမာဓိက ပ်က္သြားေတာ့တာပါ။အျပင္ အသံေတြ ၾကားခဲ့ရင္လည္း ၾကားတယ္ၾကားတယ္ လုိ႔ မွတ္ရပါတယ္။ အျပင္မွာဘယ္ေလာက္ပဲစကားေျပာေကာင္းေကာင္း တရားအားထုတ္ျပီဆုိရင္ေတာ့အ-အလုိ ေနရပါတယ္။စကားေျပာလုိက္ျပီဆုိရင္ ကုိယ္တင္သမာဓိပ်က္ ရတာမဟုတ္ဘဲ နားေထာင္တဲ့သူေကာ သမာဓိပ်က္ေတာ့တာပါ။

စကားေျပာလုိက္တာနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းေနတာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ စကားေျပာ တာကုိအထူးေစာင့္ထိန္းရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လုံးဝစကားမေျပာရဘူး၊ ဝစီပိတ္က်င့္ရမယ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာဖုိ႔လုိအပ္လာရင္ေတာ့တရာ းနဲ႔စပ္တဲ့စကားကုိေတာ့ သတိနဲ႔ ကပ္ေျပာေကာင္းပါတယ္။ေနာက္တရ ားအားထုတ္တဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္ပဲအားအင္ေကာင္းေကာင္း အားအင္နည္းတဲ့လူလုိ ေနရပါမယ္။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္မဟာစည္ဆရာေတ ာ္ဘုရားႀကီးကေတာ့ ခါးနာေနတဲ ့လူမမာေလးလုိေနရမယ္လို႔မိန္႔ပါတယ္။သြက္သြက္ သြက္သြက္နဲ႔သြားေနရင္ သမာဓိကရသင့္သေလာက္မရေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေတြကေတာ့လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ေနေနရေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္မႈပုံစံေလးပါ။

တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္၊ေလာကီေရးရာနဲ႔ ေလာကုတၱရာေရးရာေတြဟာ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြက်ေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ေနတတ ္တာေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္။

ဥပမာ-တရားအားထုတ္တဲ့အခါအကန္းလုိေနမယ္၊ မ်က္စိကုိေလးေထာင့္ပဲၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တရားအတြက္အမ်ားႀကီးအေထာက္အကူျပဳေပမယ့္ ၿမိဳ႕ထဲလမ္းမေပၚမွာအဲဒီအတုိင္းသြားလုပ္ရင္ေတာ့ ကားတုိက္ရင္တုိက္၊မတုိက္ရင္ ဆုိင္ကယ္တုိက္သြားမွာပါ။

ဒီလုိပါပဲ တရားအားထုတ္တဲ့အခါေသျခင္းတရားကုိ နီးနီးထားရပါတယ္။စီးပြားရွာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေသျခင္းတရားကုိေဝးေဝးထားရပါတယ္တဲ့။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါေသျခင္းတရားကုိနီးနီးထားၿပီး ငါေသေတာ့မယ္ငါေသေတာ့မယ္ဆုိျပီး အားထုတ္ရင္တြန္းအားအေနနဲ႔ပိုထိေရာက္ပါတယ္။ စီးပြားရွာတဲ့ေနရာမွာက်ေတာ့ ငါမေသဘူးဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ေသျခင္းတရားကုိ ေဝးေဝးထားၿပီးတတ္တတ္ၾကြၾကြနဲ႔လုပ္မွ ေအာင္ျမင္မွာပါ။အဲဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ ငါေသေတာ့မယ္ဆုိရင္ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီးအလုပ္ကုိေကာင္းေကာင္း လုပ္ႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ေလာကီေရးရာနဲ႔ ေလာကုတၱရာေရးရာေတြကုိ ခြဲျခားထားရမွာပါ။

တခ်ဳိ႕ေနရာေတြက်ေတာ့တြဲထားရင္ ေလာကီေရးရာမွာေကာ၊ ေလာကုတၱရာေရးရာမွာေကာ ႏွစ္ဖက္လုံးအတြက္အက်ိဳးရွိတာပါ။ဥပမာ-ကုိယ့္ရဲ့ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကေလးကုိ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊မေကာင္းတဲ့စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သတိကပ္ျပီးသိသိေနရင္ ႏွစ္ဖက္လုံးအက်ိဳးရွိတာပါ။

ဒါဆုိ အကုသုိလ္ျဖစ္မႈနည္းသြားသလုိ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အတြက္လည္းအမွားနည္းသြားပါတယ္။ တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းေနတာေလးကစိတ္ခ် မ္းသာစရာေလးပါ။ ကံေဘာင္ေပၚကသစ္သားခုံေလးမွာ ဝိပႆနာလည္းမပါ၊ေလာကီအလုပ္ေတြလည္းမပါ တစ္ေယာက္တည္းထုိင္ရင္း ကန္ေရျပင္ေပၚကျဖတ္လာတဲ့ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ့ တႏြဲ႔ႏြဲ႔ေနာ့ေနဆဲေလႏုေအးကုိရွဴရႈိက္ရင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းတစ္ေယာက္တည္း နာရီဝက္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ထုိင္ေနရတာေလးက ေအးခ်မ္းမႈေလးတစ္ခုပါ။

ကုိယ့္ရဲ့တစ္ေယာက္တည္းေနထုိ င္မႈေနထုိင္မႈပုံစံေလးက အမ်ားအတြက္လည္းအေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ပါဘူး။ ေလာကျပစ္ဓမၼျပစ္လည္းမျဖစ္ပါဘူး။ ဒါကုိ ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာနဲ႔ယွဥ္ျပီး ေျပာလုိ႔လည္းမရပါဘူး။ အမ်ားကုိ မထိခုိက္တဲ့ကုိယ့္ရဲ့တစ္ကုိ ယ္ေရလြက္လပ္ခြင့္တစ္ေယာက္တည ္းခံစားမႈေလးပါပဲ။ အေပါင္းအေဖာ္ေတြပါလာရင္ စိတ္ကကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ကအေပါင္းအေဖာ္ ဆီကုိပုိ႔ထားရေတာ့မွာပါ။ တျခားတစ္ေယာက္ကစကားလာေျပာျပန္ရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေလး ပ်က္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ဖုန္းကုိလည္းခဏပိတ္ထားလုိက္မယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာ၊ေရာက္ေန တဲ့အေနအထားတစ္ခုကုိေကာ ေက်နပ္ျခင္း၊မေက်နပ္ျခင္းေတြကိုေကာ၊ သက္ရွိသက္မဲ့ေတြေကာခဏေမ့ထားျပီး အထူးသျဖင့္ ေလာကႀကီးနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ခဏေလးတစ္ေယာက္တည္း ေနလုိက္ရတဲ့ဘဝေလးကစိတ္ခ်မ္းသာမႈေလး တစ္ခုပါ။ဒါကေတာ့ေလာကုတၱရာေရးရာလည္းမပါ၊ ေလာကီအလုပ္ေတြလည္းမပါဘဲတစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္းေနထုိင္မႈ ပုံစံေလးပါပဲ။

ဒါေပမယ့္လည္းတရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ စာကလမ္းညြန္ထားတဲ့အတုိင္းပဲေနထုိင္ရမွာပါ။ တခ်ဳိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တြဲ၊ သုံးေယာက္တြဲရိပ္သာဝင္တဲ့အခါတစ္ခန္းတည္း အတူတူေနထုိင္ခြင့္ရဖုိ႔ေတာင္းဆုိတတ္ၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ကုသိုလ္ပါရမီေကာင္းေတြ အတူတူျဖည့္ၾကတာေကာင္းေပမယ့္ တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့တစ္ေယာက္တည္း အားထုတ္တာပဲေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခန္းတည္းအတူတူတြဲေနလုိက္ရင္ ပထမဆုံး စလုပ္ျဖစ္မယ့္ အလုပ္ကစကားေျပာျဖစ္တာပါပဲ။ စကားေျပာတာဟာ တရားအားထုတ္မႈ အတြက္ေတာ္ေတာ္ေလး အေႏွာက္အယွက္ေပးတာပါ။ စကားေျပာလုိက္လုိ႔သမာဓိပ်က္ရုံတင္မကပါဘူး။ စကားေျပာၿပီးအေတြးေတြကို ဓမၼာရုံထုိင္တဲ့ေနရာအထိပါေခၚသြားေတာ့တာပါ။ တရားထုိင္ေနရင္း ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကုိ ျပန္ေတြးၿပီး သမာဓိေကာင္းေကာင္းမရေတာ့ပါဘူး။

ကႆပဘုရားရွင္လက္ေတာ္ကရဟန္းန ွစ္ပါးကပါရမီေတြအတူျဖည့္ခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ မင္းသားရဟန္းကပုေရာဟိတ္သားရဟန္းဆီ လာလာေနလုိ႔ႏွစ္ပါးလုံး တရားအားထုတ္မႈ ပ်က္ရပါတယ္။ တစ္ပါးစီခြဲအားထုတ္လုိက္မွတရားရသြားတာေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ သတိျပဳစရာေလးပါ။တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ခဏ ေမ့ထားရပါတယ္။

ကုိယ့္မွာမိသားစုေတြပဲရွိေနရွိေန၊ ခင္မင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပဲရွိေနရွိေန၊ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲအားထုတ္မွတရာ းအတြက္အဆင္ေျပပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ပါရမီျဖည့္ဘက္၊ခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူ ရိပ္သာသြားအားထုတ္ဦးေတာ့ စိတ္ကသူတုိ႔ဆီ မေရာက္ဘဲ ကုိယ့္အမွတ္နဲ႔ကုိယ္ပဲ အားထုတ္ရမွာပါ။ သမာဓိတုိးတက္ေၾကာင္း၊ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္း သေဘာတရားေလးေတြသိထားေတာ့လည္း တရားအားထုတ္ရတာ အဆင္ေျပတာပါပဲ။

ဘာပဲေျပာေျပာေလဘဝမွာအၿမဲတမ္းမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလတစ္ေယာက္တည္းေနရတာေလးက စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာေလးပါပဲေလ။

က်မ္းကုိး။
၁။အရွင္မဟာကစၥာယနမေထရ္၏ၾသဝါဒေ လးျဖာသိေကာင္းစရာ။သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္

၂။ေယာဂီသိဖြယ္အသြယ္သြယ္။

ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ -ဆရာေတာ္အရွင္ရာဇိႏၵ(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)